Choroby wieku dziecięcego – jak leczyć i chronić malucha?

Niemal każde dziecko przechodzi w swoim życiu kilka chorób zakaźnych – świnkę, odrę, różyczkę, ospę. Szczepienia w założeniu mają pozwolić dziecku uniknąć infekcji, ale nawet one nie zapewniają stuprocentowej pewności, że maluch na nią nie zapadnie. Wczesne rozpoznanie objawów, to szansa na szybszy powrót dziecka do zdrowia.

Choroby wieku dziecięcego – objawy, drogi zarażenia, sposoby leczenia

Odrą maluch zaraża się podczas kontaktu z innym dzieckiem, czyli drogą kropelkową. W pierwszym okresie choroby, trwającym od 3 do 4 dni zaczyna dokuczać mu wysoka gorączka powyżej 39 stopni, suchy kaszel, nieżyt gardła i nosa, nierzadko także zapalenie spojówek.

O postępującym procesie chorobowym świadczą także powiększone węzły chłonne oraz wystąpienie białych plam z czerwoną obwódką na śluzówce policzków. W trakcie kolejnych 3-4 dni pojawia się wysypka, obejmująca twarz i szyję, a następnie całe ciało. U dziecka nasila się stan zapalny górnych dróg oddechowych, który jest przyczyną duszności.

Wysypka znika najczęściej czwartego dnia. Leczenie odry polega na łagodzeniu jej objawów, czyli przyjmowaniu leków przeciwgorączkowych, przeciwkaszlowych i nawadnianiu organizmu. W przypadku zakażenia bakteryjnego podaje się antybiotyk.

Różyczką, podobnie jak odrą, dziecko zaraża się drogą kropelkową. Jest ona łagodna w przebiegu i pojawia się najczęściej u przedszkolaków. Początkowo pojawiają się objawy zwiastunowe – katar, ból głowy i zapalenie spojówek, powiększone węzły chłonne szyjne i potyliczne.

Wysypka w postaci różowych plam i grudek występuje najpierw na twarzy, a następnie na całym ciele. Nie zostawia ona żadnych śladów i samoistnie znika. Różyczkę leczy się objawowo.

Ospa wietrzna to kolejna choroba, którą dziecko w wieku przedszkolnym może zarazić się w trakcie kontaktu z nosicielem. Początkowo maluchowi dokucza wysoka gorączka utrzymująca się nawet 5 dni, bóle brzucha, mięśni i głowy.

Pierwsze objawy skórne w postaci pęcherzyków, pojawiają się na twarzy, tułowiu, owłosionej skórze głowy i błonach śluzowych. Krostki są bardzo swędzące, ale dziecku nie wolno ich drapać. Mogłoby to doprowadzić do nadkażenia i trwałych blizn.

W późniejszych fazach choroby wokół plam tworzy się czerwona obwódka i zaczynają one przysychać, a później zamieniają się w strupki, które odpadają w ciągu kilku dni. Chory maluch przyjmuje zwykle środki przeciwgorączkowe i przeciwświądowe. Można mu ulżyć, stosując miejscowo maści. Dziecko powinno być myte delikatnie pod letnią wodą.

Ostatnią chorobą przenoszoną drogą kropelkową, jest świnka. Jej początkowe objawy to gorączka, brak apetytu i złe samopoczucie malucha. Wraz ze wzrostem temperatury, pojawia się charakterystyczne, bolesne obrzmienie najpierw jednej, a po kilku dniach drugiej ślinianki. Dziecku trudno jest żuć, otwierać usta, skarży się także na bóle ucha.

Przy śwince może wystąpić zespół oponowy, objawiający się wymiotami, nudnościami, bólami głowy i zapaleniem jąder u chłopców po 12. roku życia. Dolegliwości bólowe zmniejszają się zwykle po 3-4 dniach, a całkowity obrzęk ustępuje po tygodniu.

Do wyleczenia tej choroby zwykle wystarczają leki przeciwgorączkowe, zaś przy zapaleniu jąder niezbędne może okazać się podanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i kortykosteroidów.

Choroby zakaźne wieku dziecięcego mogą stać się przyczyną wielu groźnych powikłań, jeśli maluchowi nie zapewni się przed nimi skutecznej ochrony. Rozwoju choroby nie da się przewidzieć, dlatego prowokowanie zakażenia, żeby dziecko mogło je przejść, jest niepotrzebnym narażaniem go na niebezpieczeństwo.

Szczepienia nie dają pełnej gwarancji, że maluch nie zapadnie na którąś z chorób dziecięcych, ale dzięki nim dolegliwość może mieć łagodniejszy przebieg, a także zmniejszy się ryzyko wystąpienia powikłań.